Feminismo Unitario se despide tras siete años de trayectoria

La plataforma viguesa anuncia su disolución a través de un comunicado

"Cómpre non esquecer xamais que fomos vangarda. Sentimos que para avanzar é preciso loitar cadaquén dende onde estime oportuno"

Cabecera de la manifestación del pasado 8 de marzo convocada por Feminismo Unitario en Vigo.

Cabecera de la manifestación del pasado 8 de marzo convocada por Feminismo Unitario en Vigo. / Marta G. Brea

Carolina Sertal

Carolina Sertal

“Co peito cheo de orgullo e forza para seguir loitando activamente contra o patriarcado”, la Plataforma Feminismo Unitario de Vigo anunció a través de un comunicado su disolución tras siete años de trayectoria en la ciudad. La entidad, que fue creada en el año 2017 y que aglutinaba a una veintena de organizaciones feministas y mujeres viguesas, ha decidido poner fin así a una etapa en la que promovieron jornadas históricas en la ciudad olívica, tales como como la huelga feminista del 8 de marzo de 2018.

Reunidas el pasado 15 de abril, integrantes de la plataforma acordaron cesar la actividad de Feminismo Unitario y en el escrito de despedida exponen sentirse “orgullosas de todo o camiño percorrido e os logros acadados. Malia isto, a maioria de nós consideramos que as siglas de Feminismo Unitario se desgastaron”. El comunicado continúa señalando que desde la entidad se cumplió “dabondo cos obxectivos marcados, mais hoxe este non é un espazo que represente á militancia feminista tal e como moitas a concebimos e consideramos que o máis xusto e xeneroso por parte de todas é renunciar a seguir con este proxecto e deixar agromar outras iniciativas que respondan ás necesidades que non fomos quen de conciliar baixo estas siglas”.

En el texto de despedida, portavoces de la plataforma destacan que “os desacertos e erros son nimios en comparación con todos os anos de loita conxunta. Todas as asembleas, as manifestacións, os comunicados e xornadas que fomos quen de celebrar unitariamente, facendo de Vigo un exemplo de loita feminista interxeracional e interseccional, foron satisfactorios e honrosos. Pase o que pase, cómpre non esquecer xamais que fomos vangarda”, y concluyen indicando que, “con ánimo construtivista, sentimos que para avanzar é preciso loitar cadaquén dende onde estime oportuno, e unirnos para o que temos máis claro que nunca: Feminismo ou barbarie!”.

Suscríbete para seguir leyendo